Αυτή η Πανταχού Παρόν και Παντοδύναμη Ενέργεια και Φως ενέργησαν για να δημιουργήσουν με ακρίβεια ότι γνωρίζουμε ως Σύμπαν, συμπεριλαμβανομένων των ψυχών των ανθρώπων, των ζώων, των φυτών, του ύδατος, του πυρός και όλα τα λοιπά δημιουργήματα, απαραίτητα για τον συνδετικό κρίκο που καλείται «Συνεχής Ενέργεια».
Ο Δημιουργός Θεός, ως διάχυτο φως δημιούργησε το σκοτάδι.
Αυτά τα δύο αντίθετα έδωσαν την πρώτη κίνηση στους χαοτικούς ουρανούς.
Αυτή η ακαθόριστη δύναμη, που δεν έχει μορφή και δεν μπορεί να αναλυθεί, δημιούργησε τις ψυχές μέσω των λέξεων «Γένοιτο Φως» και η ανυπαρξία μετασχηματίστηκε στον υπάρχοντα κόσμο των ψυχών.
Η δημιουργία είναι ένα απέραντο θέμα. Ξεκίνησε πολλούς γήινους αιώνες πριν και ακόμα εξελίσσεται.
Οι τρεις κύριες φάσεις της δημιουργίας δίνονται εδώ εν συντομία:
(ι) Δημιουργία των ψυχο-πνευματικών οντοτήτων:
Οι ψυχές δημιουργήθηκαν πριν από τη δημιουργία των κόσμων.
Η εντολή «Γένοιτο φως» ήταν προς όφελος των ψυχών δεδομένου ότι οι ψυχές ήταν τυφλές και δεν μπορούσαν να αντιληφθούν το σχέδιο Του Δημιουργού.
Η κινητήρια δύναμη κάθε ψυχής είναι μια απειροελάχιστη ακτίνα από την Πνοή Του Δημιουργού, η οποία τους έδωσε ελευθερία κίνησης.
Όλες οι ψυχές δημιουργήθηκαν συγχρόνως και επομένως όλες είχαν την ίδια ηλικία.
Δεν δημιουργήθηκαν έκτοτε άλλες ψυχές.
Ο Θεός διαίρεσε αρχικά τις ομοιογενείς πνοές-ψυχές σε δύο τύπους: «Α» και «Β».
Αυτές οι πνοές-ψυχές ήταν τέλειες σε όλα, εφόσον ήταν ομοούσιες με το Θεό και δημιουργήθηκαν κατ’ εικόνα Του.
Κατά τη δημιουργία του κόσμου (Σύμπαν), ο Θεός έδωσε σε κάθε ψυχή ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο πνεύμα τα οποία συνέδεσε αχώριστα.
Κατά συνέπεια δημιουργήθηκαν οι Ψυχο-πνευματικές οντότητες οι οποίες υποβλήθηκαν στο να εκπαιδευτούν και να εξελιχθούν.
Το πνεύμα ως ατελές έπρεπε να εκπαιδευτεί (εξελιχθεί).
(ii) Προπατορικό Αμάρτημα:
Ο Θεός ζήτησε από τις Ψυχο-πνευματικές οντότητες να αυτό-καλλιεργηθούν για να εξελιχθούν περαιτέρω, χρησιμοποιώντας το ψυχικό τους σθένος.
Αρκετές από αυτές τις οντότητες ακολούθησαν την εντολή του Θεού, αλλά οι περισσότερες όχι και προτίμησαν να απολαμβάνουν τις άπειρες ομορφιές του θεϊκού παραδείσου στον οποίο κατοικούσαν, ανενόχλητες.
Ο Θεός τότε αποφάσισε να βοηθήσει τις ψυχές να εξελιχθούν περαιτέρω με το να τις εκπαιδεύσει.
Διέταξε έναν από τους Αρχαγγέλους του, τον Εωσφόρο, να ξεγελάσει τις ανυπάκουες ψυχοπνευματικές οντότητες, με το να τους υποσχεθεί ένα νέο και καλύτερο κόσμο όπου θα μπορέσουν να αποκτήσουν πρόσβαση σε όλα τα Μυστήρια του Ουρανού και να αποκτήσουν τη γνώση του "καλού και του κακού".
Όλες οι οντότητες όπου δεν είχαν καλλιεργήσει το ψυχικό τους σθένος, περιήλθαν στην παγίδα του Εωσφόρου.
Αυτό είναι το γνωστό Προπατορικό Αμάρτημα ή Ανυπακοή.
Το μήλο που υποσχέθηκε ο Εωσφόρος υπό τη μορφή του ερπετού (όφις) ήταν η Γη, ο μελλοντικός πλανήτης όπου θα έβρισκαν όλα όσα θα επιθύμησαν.
Ο Εωσφόρος τους παρουσίασε εικόνες της γήινης ζωής, αλλά δεν ικανοποιήθηκαν μόνο με τις απλές εικόνες.
Θέλησαν να δοκιμάσουν τη φυσική πραγματικότητα και να αισθανθούν τη φύση της ύλης. Κατά συνέπεια, οι ψυχοπνευματικές οντότητες επαναστάτησαν ενάντια στο Θεό και ζήτησαν μια καλύτερη ζωή.
Ο Θεός τις μετέφερε από το θεϊκό παράδεισο στο Κέντρο Διερχόμενων ψυχών (Άδη), από όπου θα μεταφέρονταν κατά ομάδες κάτω στη γη.
Οι αποδόσεις στη Βίβλο είναι συμβολικές επειδή «Αδάμ» και «Εύα» συμβολίζουν τους τύπους «Α» και «Β» των ψυχών, όπου δημιουργήθηκαν και κατήλθαν στους διάφορους τομείς (περιοχές) της γης.
Οι ψυχοπνευματικές οντότητες που καλλιέργησαν το ψυχικό τους σθένος δεν έπεσαν στην παγίδα του Εωσφόρου και παρέμειναν στο πλευρό του Θεού ως Άγγελοι και Αρχάγγελοι.
Η ποινή για το προπατορικό αμάρτημα (ανυπακοή), ήταν η φυλάκιση της κάθε ψυχοπνευματικής οντότητας σε ένα ανθρώπινο σώμα.
Για να ελευθερωθεί ένας φυλακισμένος, πρέπει να πληρωθούν λύτρα για την ελευθερία του και δεδομένου ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι σε θέση να ελευθερώσει ούτε τον εαυτό του ούτε τον συνάνθρωπό του, τα λύτρα πληρώθηκαν από το αίμα του Ιησού Χριστού για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ο κύκλος των ενσαρκώσεων για τις ψυχοπνευματικές οντότητες οι οποίες αμάρτησαν δηλαδή απέτυχαν να καλλιεργηθούν ή προσέθεσαν στις αμαρτίες τους, έχει ως στόχο να επιστρέψουν τελικά ως τελειοποιημένες ψυχές στον Ουρανό.
(iii) Η εμφάνιση του ανθρώπου στη γη:
Οι ψυχοπνευματικές οντότητες που ήταν στο Κέντρο Διερχομένων (Άδη),ήταν ελεύθερες, όταν ο Κύριος από το αχανές, δημιούργησε δια του Λόγου τους κόσμους. Ο
ι κόσμοι δημιουργήθηκαν ως υλικές σφαίρες και ήταν σε μια τροχιά. Μετά από κάποιο χρόνο συγκρούστηκαν κατά τέτοιο τρόπο ώστε το Σύμπαν φλέγονταν και δημιουργήθηκαν τότε οι διαφορετικές ατμόσφαιρες σύμφωνα με τις επιθυμίες του Θεού.
Ο Θεός που με το Λόγο είπε «Γένοιτο .....» και δημιούργησε τους αστέρες και τελευταία τη γη από την οποία το φως του ήλιου εξερράγη στο σκοτάδι.
Επάνω στη στερεοποιημένη επιφάνεια της γης, η χλόη εμφανίστηκε αρχικά, έπειτα τα διάφορα ζώα στην εξελικτική ακολουθία. Αυτή η εξέλιξη διάρκεσε για έναν απέραντο αριθμό γήινων ετών.
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε στο τέλος, έτσι ώστε να έβρισκε όλα τα υλικά αγαθά στα πόδια του.
Σε κάποιο μακρινό παρελθόν, ένας αριθμός ψυχοπνευματικών οντοτήτων υλοποιήθηκαν (ενσαρκώθηκαν) ως οι πρώτοι άνθρωποι στον πλανήτη γη.
Κατήλθαν από το Κέντρο Διερχομένων όπου ο Θεός τις τοποθέτησε μετά από την εξορία τους από το Ουράνιο Παράδεισο.
Εμφανίστηκαν σε διαφορετικά μέρη της γης.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν ηλικία, δηλαδή ήταν όλοι σε μια μέση ηλικία ενός ατόμου. Όταν άρχισαν να γεννάνε τα παιδιά, εμφανίστηκε η διαφοροποίηση των ηλικιών στους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι δεν έχουν καμία εξελικτική σχέση με τα πρωτεύοντα θηλαστικά ή οποιοδήποτε άλλο πλάσμα.
Όταν οι πρόγονοί μας μετακινήθηκαν από τον Παράδεισο και τοποθετήθηκαν στο κέντρο διερχομένων, μόνο οι Άγγελοι και οι αρχάγγελοι παρέμειναν στον Ουρανό.
Πήραν τον έλεγχο της διακυβέρνησης της Λευκής Πολιτείας (του Ουρανίου Βασιλείου) και κάθε Άγγελος ήταν αρμόδιος για έναν ξεχωριστό τομέα διαχείρισης.
ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ;ΚΑΝΕ LIKE
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Κάνε το δικό σου σχόλιο εδώ