Αν κρίνω απο το μαλλί, τα χαρακτηριστικά του προσώπου αλλά και το κορμί υπολογίζω ότι η φωτογράφηση αυτή έλαβε χώρα τουλάχιστον είκοσι χρόνια πίσω.
Στο παρελθόν. σε αυτό το παρελθόν που όσο το σκαλίζεις ανακαλύπτεις τόσα πολλά. Θησαυρούς.
Μου το έλεγε ο Πασαλάρης κάποτε “Δημοσιογράφος χωρίς αρχείο συνιστά στρατιώτη με όπλο αλλά χωρίς όπλο”. Τότε δεν καταλάβαινα πολλά. Έλεγα ότι είναι κομμάτια της αστικής φιλοσοφίας που ανέπτυξε ο δάσκαλος. Σήμερα…Είκοσι χρόνια μετά τον καταλαβάινω…διότι το αρχείο έχει πάντα ενδιαφέρον. Τόσο για τους παλαιότερους αλλά κυρίως για τους νέους… τουλάχιστον έτσι και με αυτόν τον τρόπο μπορεί κάποιος να κάνει και συγκρίσεις. Ενδιαφέρουσες. Ακραίες. Εύστοχες… Άστοχες. Όπως και να χει έχει την δυνατότητα να το κάνει. Να κρίνει. Η φωτογραφία βεβαίως έχει και καλλιτεχνική οπτική καθώς το μαύρο σκέπασμα σε παρασύρει σε ταξιδεύει… όπως και το βλέμμα της Ελένης…άχ αυτό το βλέμμα της Ελένης…
ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ;ΚΑΝΕ LIKE
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Κάνε το δικό σου σχόλιο εδώ